Chris Bonis

Chris Bonis (Rotterdam, 1967)
Portret- en reclamefotografie. Werkt o.a. voor Maquet + Macom, TMPW, Be Positive, Ariënne Boelens, Lonne Wennekendonk, Pingpong Design, Elegance, Vrouw, PropertyNL, Label-media, BVH.
Bedenker en organisator van het project Zien of niet Zien?

‘Heel behoedzaam, niet voetje voor voetje maar teen voor teen. Alsof ik op ijs liep. Ik voelde met mijn stok, maar dan was er niks. Nog enger dan iets. Ik bewoog in het luchtledige.’

hallo Renate,

Bedankt voor je reactie.
Ik ben inderdaad de intitiatiefnemer van het project 'Zien of niet zien?'.
verder heb ik er ook als fotograaf aan meegewerkt. Jeroen Toirkens ook, want
wij delen samen een fotostudio.
Het klopt echter niet dat we de foto maaakte met een visuele beperking. We
hebben allemaal meegemaakt hoe het is om visueel beperkt te zijn, en daarop
geinspireerd hebben we ziend een foto gemaakt.
Als je wilt mag je ons best wel interviewen hoor. je bent van harte welkom.
De fotograaf die ook erg bezig is met fotografie met blinden is Anja
Lightenberg. (zij heeft ook aan het project deelgenomen).

groet Chris.

Chris Bonis,
http://www.chrisbonis.com/
info@chrisbonis.nl

Chris Bonis,
fotograaf en initiatiefnemer van ‘Zien of niet zien?’

‘Mijn ervaring met ideeën is – helaas - dat ze vaak doodbloeden. Dat zat me niet lekker. Mede door een cursus bij Landmark Education heb ik het idee om ‘iets met blinden te doen’ eens tot op het bot gefileerd, geanalyseerd én uitgevoerd.
Eerst zitten broeden op dit vage idee. Geblinddoekt een foto schieten? Blinden laten fotograferen? Toen viel het kwartje. Zien is voor een fotograaf zijn leven. Wat gebeurt er als je nu eens niet meer ziet? En wat kun je doen met de inspiratie die door deze ervaring naar boven komt? Hoe verbeeld je het niet-zien?
Toen dit idee was uitgekristalliseerd, heb ik fotografen benaderd. Bekenden, onbekenden, gerenommeerden. Toen het idee bij hen goed viel, is de bal echt gaan rollen. Het werd meer dan een fotoproject, meer dan een inspirerende ervaring op zich. Het moest een expositie worden en dan maar meteen op Naarden.
Voor mij is dit een begin. De bal mag blijven rollen; de lijst met fotografen mag langer worden, de ervaringen talrijker. Het smaakt naar meer.
De expositie is nu een feit. Die mijlpaal is bereikt. De volgende mijlpaal is de expositie te gelde maken en geheel te doneren aan stichting Braille without borders. Kijken naar ons werk, biedt meer zicht op én voor blinden en slechtzienden.’