Blindenfotograaf Henk Kortschot

Admin vr maa 28, 2008 1:29 pm

Henk Kortschot
Blind vanaf zijn geboorte, maakt foto's op tast en voor mijn field study ook op gehoor.

Blindenfotograaf Henk Kortschot Henk

Observatie

Hij hoort de deur weer dus weet waar die is, gaat er weer naast staan.
Er zijn nu geen obstakels. Hij weet wat die nu kan doen met lopen in de ruimte.
voelt in de ruimte, komt een kastje tegen.
Rechtvooruit lopen voor hem, blijkt schuin te zijn. Geen objecten denkt die, maar blijken wel paaltjes te zijn.
Hoort waar de deur is, weet daardoor het begin te vinden.
Goed voelen alles. Hoe hoog het is. Kan niet zo snel daardoor een foto maken.
Blijft er recht voor staan, recht achteruit lopen, maar geen feedback dat die lager gaat met de camera. De foto mislukt daardoor.
Hoort door een piepje of de foto is gemaakt.
Hoort mensen uit de draaideur komen.
Checkt niet of die de camera recht heeft.
Beide fotografen een ander aanpak.
Hij doet het op het gevoel daardoor kan je een kleinere camera gebruiken.

Foto's van metro op geluid
Luistert aandachtig.
Houdt camera voor zich.
Niet in de richting waar de metro komt.
Houdt camera op borst hoogte.
Hoort de metro naderen.
Gezicht kijk naar het geluid toe.
Begint bij aankomst te drukken op knopjes.
Beweegt de camera iets door het klikken naar beneden.
Draait zijn oor naar het geluid op het moment dat die een foto maakt.
Bewoog lichtjes mee met het geluid.
Hoort wel geluid.
Houdt camera iets meer naar beneden.
Laat de camera een beetje los.
Pink omhoog.
Bewoog mee naar de deur.
Beweegt de camera erg veel.
Bij weggaan van de metro naar de zelfde kant als binnenkomst blijven kijken en de camera.

Foto's van auto's op geluid
Wacht erg nog op het geluid.
Probeert een auto te volgen.
Staat nog erg statisch.
Wacht op het geluid.
Beweegt armen en camera mee niet lichaam die blijft staan.
Zoekt niet het geluid op.
Bus was allang weg en toch maakte Henk een foto van de bus volgens hem.
Hoort of auto's doorrijden.

Interview

Foto gaan maken van de draaideur. Maar om idee te hebben wat de afstand is waar ik kan staan. De buurt kijken wat er allemaal staat of die gewoon naar achteren kan lopen of er obstakels zijn.
Informatie verwerven van de omgeving, gewoon wat lopen en zien dat er geen obstakels zijn. Gewoon een paar passen lopen, hierdoor weet die wat die kan doen.
Het is duidelijk we hebben ruimte om een foto te maken.
Weet de afstand nu, zie wel wat er gebeurd. In het midden van de deur staan, loop naar achteren. Ga staan. Foto van een bewegende deur ga ik maken. Hoor niet of de deur beweegt in het midden van de deur staan. Blijft foto's schieten.
Dit doe ik de praktijk ook altijd, altijd kijken watvoor ruimte ik heb. Pak nu de fototoestel om een foto te maken.
Wil een foto maken van alleen het kastje. Kijk hoe hoog die is. Als ik zo ga staan en ik ga naar achteren dan ga ik een foto maken van dit kastje.
Loop ik naar voren om te kijken wat ik zou voelen, voelen tot die wat vind. Geen idee wat voor kastje. Even goed voelen hoe hoog die is. Kastje kan open en dicht. Camera erbij pakken. Merk dat er letters zijn, loop naar achter en probeer de hoogte vast te houden en kijken wat erop staat.
De omgeving voelen, dan de persoon, achterwaarts lopen, voelen waar je object goed is.
Eerst object kijken, voelen wat ik wil gaan fotograferen. Afstand nemen om de foto goed te kunnen maken. Altijd eerst voelen of weten waar het staat. Dan kan ik het redelijk voor elkaar krijgen.
Op een gegeven moment, ik baalde op een gegeven moment als een stekker dat ik mensen niet kon laten zien wat ik had meegemaakt. Wat ik had gezien, niet kon uitleggen en omdat ik met allemaal ziende collega's werk. Dan kan je als blinden helemaal niks uitleggen. Het was een uitleg die voor mij een belevenis is maar een ziende niks zegt. En zo kwam ik erachter dat het anders moet. Ik kan het geluid al vastleggen. Geluid is leuk, maar dat je iets kan fotograferen met een doel en dat een ziende later zegt oh henk dat is daar en daar dat is die trein. Toen ik de feedback terug kreeg dat het werkt, toen was ik helemaal enthousiast. Ik ben gewoon maar wat gaan doen met een wegwerp camera
Was een weekend weg geweest en wou ik aan mijn ouders vertellen. Ik ben daar en daar geweest. Maar hoe zag het daar uit. Ik ben bij een bijzondere toren geweest, heel veel trappen opgeweest en boven was er een uitzicht. Over het uitzicht kan je niks vertellen. Ja toren kennen wij wel. Ja ik ben boven in de toren geweest. Hoe kan ik antwoord erop geven hoe het uitzicht eruit ziet.
weet je hoe ik dat doe. Ik ga kijken of blinden foto's kunnen maken. Gaan experimenteren. Camera gekocht en ga voorwerp bekijken.
Ik ga het anders aanpakken en ga kijken of je daar een foto van kan maken. Of je het erop krijgt.
Ben begonnen in de anologe tijdperk, kreeg niet gelijk resultaat. In de winkel pas.
Ik heb een bloem in het donker gefotografeerd. Iedereen verklaarde mij voor gek. Tante maakt veel foto's, in het donker kan niet. Pikkedonker in ouders zijn tuin. Bloem uitgezocht, later nakeken en de bloem stond er goed op. Niemand verwacht dat het er zo uit zou zien, je kan wel zien dat het donker is. Hij stond er wel keurig op.
Het betekend dat je als blinde in het donker kan fotograferen, wat een ziende niet zomaar kan.
Je kan het niet zien, je moet het op gevoel doen en tast.
Ik kan voorstellen als je je oor op de lens gericht houdt, als je daarmee kan richten op het object. Voor geluidfoto's kan dat handig zijn. Maar wat als je een foto maakt van iets wat je niet hoort.
Op tast kijken waar een bloem is, eerst voelen waar de bloem was. Bloemen zijn laag. Op je hurken gaan zitten. Voel de bloem, weet waar die is. Naar achteren gegaan.
Op hurken blijven zitten. Camera op dezelfde hoogte gehouden als een bloem en foto gemaakt.
Met je oor ga je niet aan de lens liggen op de grond. Is iets te ingewikkeld. Aan het geluid heb je niks.
Op geluid doe ik niks.
Foto's van een rijdende trein gemaakt en die trein komt er ook heel mooi uit. Iemand zei daar komt een trein aan. Ik camera gepakt en foto gemaakt. Ik kon de trein niet zien. Voor de gein foto gemaakt. Mensen konden zelf lezen watvoor trein het was. Erg grappig en uiteindelijk wist ik niet welke letters erop staan. Mijn ouders konden gewoon zien wat voor trein het was. Voor mij als blinde was het gewoon een trein.
Heel veel dingen ontgaan een blinden.
Van geboorte al blind.
Alles analoog voor foto's maken.
Alles met geluid doe ik.
Nu wel gemotiveerd, niet fanatiek.
Tijd geleden opgepakt om foto's van de hond gemaakt, hond op de kussen en is ook gelukt.
Wat belangrijk is dat je zo'n klein mogelijk camera is. Lens in de midden, groot en zwaar is niks. Hoe kleiner de camera hoe handiger je foto's kan maken.
Kleine camera kan je gemakkelijk richten op het geluid. Hoe groter de camera hoe vager en schever je op het object zit. Vooral bij een persoon
Maak alleen foto's van dingen die ik bijzonder vind.
Leuk object van die deur omdat die zo ronddraait en kan laten zien dat die ook echt draait.
In vreemde omgeving maak ik meer foto's dan een bekende omgeving.
Veelal als ik blinden iets van een omgeving wil laten voelen neem ik hun mee. Blinden moeten het echt beleven, is lastig op een andere manier.
Blinde vraag ik naar de plek te komen om te kijken en ervaren.
Kijken waar je ongeveer zit. Weet ik waar ik moet staan. Hou hem iets lager. Hoe verder van iemand af hoe beter de foto. Is de ervaring wat ik heb ontdekt. Maak liever een foto van ver weg. Nooit van dichtbij. Minder goed beeld van.
Ontwikkel ik ze en geef ze aan mensen die ze willen zien. Geef ze gewoon weg. Ik vind het leuk de reacties van mensen. Foto's die gelukt zijn. Leukere reactie dan hij zit er helemaal naast. Mensen reageren zo positief.
Buik tegen de rand aan gaan staan in de hoogwerker. Steeds een stukje op geschoven en dan foto's maken. Zo stond de hele omgeving erop en ouders konden ook zo het huis zien.
Ik wil graag het compleet hebben.
Maakt foto's voor andere. Zodat die kan laten zien. Nu van de hond.
Er is ook een tijd dat er geen foto's worden gemaakt.
Met vakantie neem ik foto camera zeker mee om dingen te fotograferen. Van alle bijzondere dingen. Die ik wil laten zien. Oh ja dat is leuk om te laten zien.
Ik maak wel foto's van beelden die nodig zij. Beelden wel wanneer het nodig is.
Dat valt niet met geluid te bewijzen hoe iets eruit ziet.
Foto's maak ik altijd van recht voor mij uit.
Op geluid op een druk punt is het erg lastig, ben gewend om voorwerpen te voelen. Aanraken van te voren en dan ga ik kijken hoe het gaat.
Wel snel reageren als je op geluid foto's maakt. Auto's maken zoveel lawaai. Vergt erg veel concentratie om dat goed te doen.
Als je iets moois wilt maken moet je ook voor langer gaan staan.
Ook verbaal kan ik niet aan een blinden doorgeven.
Geluid komt naar mij toe, hoeft niet met de camera mee te bewegen.
Als je erin verdiept kan je prima foto's maken.
Geluiden sterven erg af.
Auto aan de overkant probeer ik op de foto te zetten. Moet erg snel reageren.
Reageren op het geluid en kijken wat je kan vangen.

Feedback over foto's op geluid.
Foto maken van een deur links van mij. Wel zelf meegedraaid maar niet de camera. Dat kan pas uitgelegd worden als je feedback gelijk terug krijgt. Je hebt niet gelijk de controle.
Ik kan dus ook dingen fotograferen zonder geluid. Kastje gaf geen geluid.
Op geluid fotograferen is relatief niet zo moeilijk. Het is lastiger om te zorgen dat je het object vind en dat je er vanaf loopt en voldoende afstand hebt.
Wat we niet voelen dat zien we niet.