Anja Ligtenberg (schilderen met licht)

http://www.seeingtheunseen.com/page060.htm

Fotografe Anja Ligtenberg heeft in haar voormalige woonplaats New York ervaring opgedaan in fotografie met blinden en slechtzienden. Nu zij weer in Nederland woont wil zij hier ook workshops gaan opzetten voor blinden en slechtzienden in Nederland, onder de projectnaam Seeing the Unseen.

Het idee en de inhoud van de workshop is gebaseerd op het werk van het SEEING WITH PHOTOGRAPHY COLLECTIVE uit New York. Dit is een collectief van visueel gehandicapten en ziende fotografen onder leiding van Mark Andres.

Door de leden van dit collectief is een manier van fotogaferen ontwikkeld die voor blinden en slechtzienden en zienden op dezelfde manier werkt. Dit is ‘schilderen met licht’ methode. Voor blinde en slechtziende mensen is een kans om een medium te verkennen dat op het eerste gezicht een onmogelijkheid lijkt. Uit ervaring is echter gebleken dat fotografie ook voor blinden en slechtziende mensen tot de mogelijkheden behoort en een manier van communicatie en zelfexpressie biedt. Voor een blinde/slechtziende is het een kans om iets van zichzelf en zijn wereld te laten zien in een visueel medium. Het is een nieuwe manier om een verbinding te leggen naar zienden en om zienden inzicht te bieden in de wereld van een blinde/slechtziende.

Voor mensen die werken met visuele media, zoals fotografen is het een kans om vanuit een totaal ander perspectief naar de wereld te kijken. We zijn zo gewend om met onze ogen te kijken dat we de neiging hebben andere zintuigen te onderschatten evenals factoren als tijd, dromen, beeldopbouw in ons geheugen. Door samen te werken met blinden/slechtzienden en de ‘schilderen met licht methode’ komt de aandacht meer op deze andere factoren te liggen. Vanuit die samenwerking ontdek je manieren om diepere en meer betekenisvolle beelden te creëren en te komen tot een meer complete manier van zien.

Het bijzondere van de techniek is dat de werkwijze voor blinde/slechtziende mensen en zienden gelijk is waardoor gelijkwaardige samenwerking en uitwisseling tot stand komt.

Beide groepen krijgen hierdoor inzicht in elkaars wereld en dit zal een verdieping opleveren voor alle betrokkenen. Daarnaast biedt het proces van een foto construeren veel ontspanning en plezier.

Voor meer informatie of aanmelden voor de workshops kunt u contact opnemen met Anja Ligtenberg:
Tel: 040 - 213 1253

e-mail: info@ligtenbergfotografie.nl

Fotograferen uit het hoofd

Je hoeft niet perfect te kunnen zien om prachtige foto's te kunnen maken. Dat bewijst het resultaat van een workshop waarin visueel gehandicapten fotograferen. Vorige maand waren Amerikaanse kunstdocenten van het collectief Seeing with Photography in Nederland aanwezig. Zij werken met visueel gehandicapten en demsonstreerden hun werkwijze. Fotografe Anja Ligtenberg had ze hierheen gehaald omdat zij binnenkort soortgelijke workshops wil gaan organiseren voor blinden en slechtzienden. Wij bezochten een workshop.

Wie niet kan zien, kan niet fotograferen is vaak de eerste gedachte die bij mensen opkomt als zij horen over blinden en slechtzienden die fotograferen. Het zien is een belangrijk onderdeel van het fotografische proces. Maar het visualiseren, dus bedenken wat er op de foto moet komen en dat voor je geestesoog oproepen, is eigenlijk nog belangrijker om tot een goed fotografisch resultaat te komen. En in dat visualiseren zijn vooral blinden nu juist meesters. Zij moeten dagelijks de werkelijkheid om hen heen visualiseren omdat zij haar niet kunnen zien. Het kan interessant zijn om die manier van visualiseren in fotografie vast te leggen. Jaren geleden begon een groepje Amerikaanse kunstdocenten en kunstenaars onder het motto 'Seeing with Photography' hiermee te experimenteren en visueel gehandicapten werden uitgenodigd om foto's te maken. Het resultaat was verbluffend en leverde beelden op die zienden nooit zouden maken. Fotografie door blinden is niets minder dan een vorm van conceptuele kunst die originele resultaten kan opleveren.

Methode

Door vallen en opstaan hebben de Amerikanen een methode van fotograferen ontwikkeld die uitstekend functioneert in samenwerking met visueel gehandicapten.

Omdat zij er al jaren mee werken, hebben zij gaandeweg aanvullingen bedacht en een aantal originele trucs die passen bij de beelden die blinden in hun hoofd hebben. Gewerkt wordt met loopbodemcamera's geladen met 4 x 5 inch zwartwitfilm die tegelijkertijd belicht wordt met een referentie Polaroid. Een blinde of slechtziende fotograaf bedenkt een beeld dat hij graag wil vastleggen. Vervolgens zet hij zijn model en rekwisieten neer door te voelen en te manoeuvreren, waarbij gebruik gemaakt wordt van de tastzin en het gehoor. Helpers zorgen dat het beeld op de gewenste manier ingekaderd wordt en stellen de camera scherp. Dan wordt het licht gedoofd en de sluiter opengezet met een klein diaframa, zodat er veel tijd is om te belichten. Met zaklampen van verschillende grootte wordt het onderwerp belicht, waarbij de lamp als een schilderskwast er overheen bewogen wordt.

Praktijk

Tijdens de workshop wordt mij gevraagd om model te staan voor een foto. Samen bedenken de cursisten een idee en Sonia, een blinde vrouw uit New York, drapeert een lap van bont op mijn hoofd en vouwt mijn handen voor mijn borst. Uit ervaring weet zij dat het bont interessante lichteffecten kan opleveren als het met een zaklantaarn wordt belicht. In de andere groepen die om ons heen bezig zijn worden soortgelijke probate middelen ingezet. Zo worden slierten gekreukt aluminiumfolie achter de modellen gehouden en met de zaklamp beschenen, waarna dat proces op andere plaatsen achter het model herhaald wordt. Op de foto's geeft dat het effect van mysterieuze regendruppels. Ook bubbeltjesplastic wordt vaak ingezet. Als dat op de juiste manier wordt belicht lijkt het op kabbelend water. Verder worden kleine zaklampen gebruikt voor het belichten van ogen en het gezicht en lenen grotere lampen zich beter voor het belichten van kledingvlakken en bijvoorbeeld benen. Zelfs laserlampjes worden ingezet, waarmee dunne sporen van licht getrokken kunnen worden die de structuur van een oppervlak weergeven.

De wanden zijn bekleed met zwart studiodoek en als het licht uitgaat, sijpelen er alleen nog maar langs smalle kiertjes lichtstralen naar binnen, maar die hebben geen nadelig effect. De sluiter wordt opengezet en drie mensen staan om mij heen met lampen te belichten. Begeleider Steve geeft af en toe voorzichtige tips als: "Die broekspijp kan volgens mij nog wel een straaltje licht hebben" en: "Schijn niet teveel op de mond, want dan is hij uiteindelijk niet te zien op de foto." Soms wordt even gestopt terwijl het licht uit blijft, zodat overlegd kan worden over wat er nog te doen staat. De camera blijft dan gewoon open staan. Als het belichtingsproces weer hervat is vraagt Sonia of ik het nog volhoud om zo lang stil te staan. Dat herinnert Steve aan gebeurtenissen op vorige sessies. "Ik gaf eens een workshop op een middelbare school en toen hadden we ook een leerling die zich tot het uiterste moest inspannen om stil te blijven staan. Je hoorde hem echt kreunen toen ik hem vroeg of het nog ging: 'Hmmmmjaahmhm, het lukt nog wel evnhmhmhm'."

Communicatie

Sceptici zullen zeggen dat de blinden voor hun fotografie toch afhankelijk zijn van helpers die kunnen zien. Dat is inderdaad waar want de camera moet worden scherpgesteld en het beeld moet zinvol worden gakaderd. Toch zijn er blinden die zonder hulp kunnen fotograferen, want Vicky, een van de mensen die is meegekomen uit Amerika, fotografeert veel op straat en won onlangs een prijs voor een foto die ze alleen had gemaakt. Tijdens de lunch doet ze met een koffiekopje voor haar oog voor hoe ze dat aanpakt. "Praat jij maar door, dan weet ik precies waar je zit. Ik gebruik een autofocus camera en als ik hoor dat hij heeft scherpgesteld, maak ik een foto van je."

Bij de workshop is ook de slechtziende fotograaf Berry den Brinker aanwezig. Hij benadrukt dat slechtzienden niet afhankelijk zijn van zienden als zij fotograferen. Zelf maakt hij ondanks zijn handicap al jaren alleen foto's en stelt scherp door een sterke loep op de zoeker te plaatsen. "In Nederland zijn ongeveer vijfhonderdduizend mensen blind of slechtziend en maar tien procent daarvan is volledig blind. Ik wil benadrukken dat er voor slechtzienden veel mogelijkheden zijn om te fotograferen. Fotografen die wel kunnen zien, beoordelen vaak de compositie en het contrast door hun ogen half dicht te knijpen. Ik hoef dat niet te doen, want zo zie ik eigenlijk altijd. Ik vind dat mijn fotografie daarvan profiteert, want ik word niet afgeleid door de details."

Het feit dat visueel gehandicapten en zienden voor deze vorm van fotografie samenwerken geeft meerwaarde aan het project. Anja Ligtenberg heeft vaak dat proces van samenwerking gadegeslagen. "Soms begint een groepje met een idee en dan zie je dat het niet echt van de grond komt omdat er te weinig wordt overlegd. Meestal komen de deelnemers daar snel achter en beginnen te communiceren. Maar daar gaat het juist om want we willen blinden en zienden ook laten binnentreden in elkaars wereld. Door samen aan een beeld te werken delen zij in elkaars fantasie. Als een foto belicht is, halen ze hem uit de camera en beoordelen het resultaat op de Polaroid. Ze vertellen aan de anderen wat erop staat en samen bespreken ze of en hoe er gecorrigeerd moet worden."

Het onmogelijke

De mensen van het collectief 'Seeing with Photography' hebben hun methode van fotograferen met visueel gehandicapten ontwikkeld in New York. Zij werkten voor een instituut waar visueel en andere gehandicapten kunstzinnige activiteiten konden ontplooien. Het bestuur daarvan had subsidie gekregen voor hun activiteiten en draaide vervolgens de geldkraan dicht waardoor die bijdrage de juiste plaats niet bereikte. Mark Andres besloot toch met de fotografische workshops door te gaan en ziet de manier waarop in de zorg met gehandicapten wordt omgegaan als een misstand. "Ons verhaal is exemplarisch voor hoe in de Amerikaanse zorg overheidsgeld wordt misbruikt. Maar het feit dat wij toch op eigen houtje zijn doorgegaan zie ik als een overwinning. We verloren ons subsidiegeld, maar kregen veel terug op het gebied van waardering van de cursisten en mooie foto's. Als je iets moois maakt, win je altijd en in het algemeen moet je niet te lang bij negatieve ervaringen blijven stilstaan en de nadruk leggen op het positieve dat je bereikt. Blinden die fotograferen is hiervan een perfecte illustratie, want vaak wordt gezegd dat zoiets onmogelijk is. Ook door autoriteiten in de zorg. Zij beslissen vaak voor gehandicapten wat ze wel en niet kunnen. Maar hoe kun je mensen ooit onafhankelijk maken door steeds beslissingen voor ze te nemen? De taak van de zorg zou eigenlijk moeten zijn gehandicapten iets te leren in plaats van bij voorbaat te zeggen dat het niet kan. Wij laten zien dat blinden wel degelijk kunnen fotograferen en ik zie dat echt als een voorbeeld van de manier waarop je tegen veel dingen kunt aankijken die onmogelijk lijken."

Onder de titel 'Seeing the Unseen' zal Anja Ligtenberg binnenkort met workshops beginnen. Zowel blinden en slechtzienden als mensen die over hun volle gezichtsvermogen beschikken zijn welkom om deel te nemen en wie dit leest kan blinden in zijn omgeving erop attenderen. De precieze vorm waarin de workshop gegoten zal worden hangt ook af van de samenstelling van de groep en de wensen van de deelnemers.

De workshop wordt gegeven in Cultuurherberg 'De Legende'; Monnikensteeg 103L, 6823AA Arnhem, 026-3705880

Fotografie: Anja Ligtenberg

Ik heb een foto uitgekozen van Anja Ligtenberg, de foto is gemaakt in 2004 voor een project, Seeing The Unseen. Dit is een project wat ontwikkeld is door haar in New York, want toen ze daar woonde heeft ze erg veel ervaring opgedaan in fotografie met blinden en slechtzienden. Er is een manier ontwikkeld, zodat blinden en slechtzienden ook kunnen fotograferen.

Wat je ziet op de foto is een man gewikkeld in een deken, het is bijna helemaal donker op de foto, behalve de man zelf. Het lijkt alsof de man in een soort van lijst staat, wat een extra licht/donker effect geeft.

Er spreekt een duidelijk een visie op de samenleving uit het werk omdat duidelijk wordt in de serie foto’s hoe blinden en slechtzienden hun wereld zouden kunnen zien, door middel van de speciaal ontwikkelde licht-techniek die gebruikt is. Het werk gaat uit van de werkelijkheid, het zijn foto’s van mensen, maar met een onwerkelijke techniek toegepast zodat het er bij sommige foto’s nogal fantasievol uit ziet.
De kunstenares gebruikt het idee van iemand anders, haar werk is gebaseerd op het werk van Seeing With Photography Collective uit New York. Dit is een groep van visueel gehandicapten en ziende fotografen onder leiding van Mark Andres. Door de leden van deze groep is de eerder genoemde speciale techniek ontwikkeld die voor blinden en slechtzienden hetzelfde werkt, deze methode heet ‘schilderen met licht’.

De kunstenares heeft deze kunstuiting niet zelf bedacht, maar werkt het idee opnieuw uit in Nederland. De expositie en de workshop worden betaald door Stichting Skyway. Deze stichting motiveert en ondersteunt groepen mensen om op basis van eigen kracht deel te nemen aan activiteiten die niet bepaald voor hen zijn weggelegd, in dit geval dus blinden en slechtzienden met fotograferen. Stichting Skyway heeft ook het bekende Deaf Valley mede mogelijk gemaakt, tijdens dit project was het de bedoeling de passie, sfeer en emotie van muziek over te brengen door middel van licht, video, muziektolken, optredens van dansers, geur- en trilmachines. Dit voor doven en slechthorende mensen.
De galerij is niet voor een bepaalde doelgroep gemaakt, met het oog op geld en subsidies. Het is voor iedereen bedoeld, om de gedachte er achter over te brengen.

Er zit een duidelijke boodschap in de foto’s. Door dit project kunnen fotografen vanuit een ander perspectief naar de wereld kijken. Men onderschat de andere zintuigen omdat we met onze ogen kijken, zo onderschatten we bijvoorbeeld dromen en geheugen-beeldopbouw. Doordat er wordt samengewerkt met blinden en slechtzienden en de ‘schilderen met licht’-methode wordt toegpast wordt de aandacht meer naar die andere zintuigen toegebracht. Door deze samenwerking worden mooie beelden gecreeerd, en komt men tot een meer volledige manier van zien.
Het is het doel meer door een grotere wereld te kijken, mede die door die van blinden en slechtzienden, waardoor je meer andere zintuigen gaat gebruiken en dus beter gaat ‘zien’.
De kunstvorm krijgt aandacht door middel van een expositie en tentoonstelling van het project Seeing With Photography Collective.

Er is een nieuw ontwikkelde techniek toegepast, namelijk de ‘schilderen met licht’-methode. Met de schilderen met licht methode maak je de foto’s veel meer in je hoofd en lichaam dan met je ogen. Je construeert de beelden in je hoofd waarbij geheugen, tijd, dromen, het onderbewuste, verbeelding en creativiteit een rol spelen.
De (blinde) fotograaf bespreekt en beschrijft wat hij wil in de foto, hoe hij dit gaat belichten en geeft aan wat de randen van het beeld zijn. De foto wordt in het totale donker gemaakt en er worden zaklampjes gebruikt voor de belichting. De foto wordt alleen opgebouwd uit die delen die de fotograaf met een zaklamp verlicht. Er is geen beeld op plaatsen waar het licht niet schijnt. Als de foto gemaakt is, volgt een terugkoppeling van het resultaat met de constructie die oorspronkelijk was bedacht via beschrijving en bespreking met elkaar. Ook als ziende werk je op deze manier. Niemand weet van tevoren hoe de foto eruitziet totdat de polaroid geopend wordt. Dit is een groot verschil met traditionele fotografie waar je van tevoren ziet wat je gaat doen. Het gaat om het proces in plaats van het moment.

Er hebben niet echt andere culturen als inspiratiebron gediend bij deze expositie van foto’s. Opzich kan je wel zeggen dat de cultuur van blinden en slechtzienden invloed heeft gehad, omdat het daar uiteindelijk om draait. Maar dat heet natuurlijk niet echt een cultuur. Er is verder geen sprake van het samengaan van westerse- en niet-westerse culturen.

Geschiedenis

Fotografe Anja Ligtenberg heeft in haar voormalige woonplaats New York ervaring opgedaan in fotografie met blinden en slechtzienden. Nu zij weer in Nederland woont wil zij hier ook workshops gaan opzetten voor blinden en slechtzienden in Nederland, onder de projectnaam Seeing the Unseen.

Het idee en de inhoud van de workshop is gebaseerd op het werk van het SEEING WITH PHOTOGRAPHY COLLECTIVE uit New York. Dit is een collectief van visueel gehandicapten en ziende fotografen onder leiding van Mark Andres.

Door de leden van dit collectief is een manier van fotogaferen ontwikkeld die voor blinden en slechtzienden en zienden op dezelfde manier werkt. Dit is ‘schilderen met licht’ methode. Voor blinde en slechtziende mensen is een kans om een medium te verkennen dat op het eerste gezicht een onmogelijkheid lijkt. Uit ervaring is echter gebleken dat fotografie ook voor blinden en slechtziende mensen tot de mogelijkheden behoort en een manier van communicatie en zelfexpressie biedt. Voor een blinde/slechtziende is het een kans om iets van zichzelf en zijn wereld te laten zien in een visueel medium. Het is een nieuwe manier om een verbinding te leggen naar zienden en om zienden inzicht te bieden in de wereld van een blinde/slechtziende.

Voor mensen die werken met visuele media, zoals fotografen is het een kans om vanuit een totaal ander perspectief naar de wereld te kijken. We zijn zo gewend om met onze ogen te kijken dat we de neiging hebben andere zintuigen te onderschatten evenals factoren als tijd, dromen, beeldopbouw in ons geheugen. Door samen te werken met blinden/slechtzienden en de ‘schilderen met licht methode’ komt de aandacht meer op deze andere factoren te liggen. Vanuit die samenwerking ontdek je manieren om diepere en meer betekenisvolle beelden te creëren en te komen tot een meer complete manier van zien.

Het bijzondere van de techniek is dat de werkwijze voor blinde/slechtziende mensen en zienden gelijk is waardoor gelijkwaardige samenwerking en uitwisseling tot stand komt.

Beide groepen krijgen hierdoor inzicht in elkaars wereld en dit zal een verdieping opleveren voor alle betrokkenen. Daarnaast biedt het proces van een foto construeren veel ontspanning en plezier.

Methode

Met de schilderen met licht methode maak je de foto’s veel meer in je hoofd en lichaam dan met je ogen. Je construeert de beelden in je hoofd waarbij geheugen, tijd, dromen, het onderbewuste, verbeelding en creativiteit een rol spelen.

De (blinde) fotograaf bespreekt en beschrijft wat hij wil in de foto, hoe hij dit gaat belichten en geeft aan wat de randen van het beeld zijn. De foto wordt in het totale donker gemaakt en er worden zaklampjes gebruikt voor de belichting. De foto wordt alleen opgebouwd uit die delen die de fotograaf met een zaklamp verlicht. Er is geen beeld op plaatsen waar het licht niet schijnt. Het beeld wordt stukje voor stukje opgebouwd over een lange tijdsperiode. Als de foto gemaakt is, volgt een terugkoppeling van het resultaat met de constructie die oorspronkelijk was bedacht via beschrijving en bespreking met elkaar. Ook als ziende werk je op deze manier. Niemand weet van tevoren hoe de foto eruitziet totdat de polaroid geopend wordt. Dit is een groot verschil met traditionele fotografie waar je van tevoren ziet wat je gaat doen. Het gaat om het proces in plaats van het moment.

Anja Ligtenberg

Ik woonde en werkte als documentaire/journalistieke fotografe in New York toen ik kennis maakte met het “Seeing With Photography Collective”, een collectief blinde en ziende fotografen. De foto’s, de manier van werken en de groepsleden spraken mij heel erg aan en ik heb me meteen aangesloten.

Omdat ik zelf als fotograaf werk, vroeg ik me af:
• Hoe het is als je de visuele zintuigen niet kunt gebruiken.
• Kun je fotograferen met andere zintuigen, zo ja hoe dan?
• En als je de foto niet kan zien heb je er dan iets aan?
• Hoe ziet een blinde en hoe ervaart hij de wereld om ons heen.

Het feit dat deze blinde fotografen zich niet lieten tegenhouden door hun visuele handicap en iets deden wat onmogelijk leek vond ik zeer bevrijdend en inspirerend.

Nu ik weer in Nederland woon wil ik de Nederlandse blinden en slechtzienden de kans geven met deze techniek kennis te maken en een nieuwe manier van zelfexpressie bieden.

Contact


Voor meer informatie of aanmelden voor de workshops kunt u contact opnemen met Anja Ligtenberg:
Tel: 040 - 213 1253

e-mail: info@ligtenbergfotografie.nl

Foam presenteert een baanbrekend project waarbij blinde en ziende jongeren samen fotograferen. Dit project start met een serie workshops tussen 22 mei en 27 juni en resulteert in een tentoonstelling die 30 juni t/m 5 juli 2006 in Foam te zien is. Met het project streeft Foam ernaar het wederzijdse begrip tussen blinde en ziende jongeren te vergroten en de cultuurparticipatie van mensen met een beperking te stimuleren. De tentoonstelling wordt geopend op vrijdag 30 mei om 17.30 uur. Voorafgaand daaraan zal er door enkele blinde en ziende jongeren een demonstratie ‘Schilderen met licht‘ worden gegeven.
NB: meer informatie: www.seeingtheunseen.com

Tijdens het project ‘Schilderen met Licht’ werken 5 blinde en 10 ziende jongeren in een reeks van 10 workshops in Foam samen aan een serie fotowerken. Het project is gebaseerd op de ‘Schilderen met licht’ methode die ontwikkeld is door het Seeing With Photography Collective in New York, een collectief van blinde, slechtziende en ziende fotografen. Deze specifieke manier van fotograferen werkt voor blinde en ziende mensen hetzelfde. In dit project krijgen blinde en slechtziende jongeren de kans om in aanraking te komen met een medium dat op het eerste gezicht voor hen onmogelijk te beheersen lijkt. De methode is in Nederland geïntroduceerd door fotografe, Anja Ligtenberg en de workshops vinden plaats onder haar leiding.

Bij 'Schilderen met licht' worden foto's veel meer in het hoofd en met het lichaam dan met de ogen gemaakt. De (blinde) fotograaf bespreekt en beschrijft vooraf zorgvuldig wat hij/zij wil laten zien op de foto. De foto wordt gemaakt in het totale donker en de belichting wordt gedaan door middel van zaklampjes. De foto wordt stukje voor stukje opgebouwd uit die delen die de zaklamp belicht. Ook de ziende fotograaf werkt op deze manier en niemand ziet van tevoren hoe de foto eruit ziet totdat de polaroid geopend wordt. Dit is een groot verschil met traditionele fotografie waarbij van tevoren zichtbaar is wat er gaat gebeuren.

Noot voor de redactie: Voor meer informatie en voor het opvragen van beeldmateriaal kunt u contact opnemen met Merel Kappelhoff (communicatie), e-mail merel@foam.nl of telefoon 020 5516500.

http://www.foam.nl/index.php?pageId=301

Blinde en ziende jongeren 'Schilderen met licht'
30 mei 2006
-
Foam
Fotografiemuseum Foam presenteert een baanbrekend project waarbij blinde en ziende jongeren samen fotograferen. Met het project streeft Foam ernaar het wederzijdse begrip tussen blinde en ziende jongeren te vergroten. Ook wil Foam de cultuurparticipatie van mensen met een beperking stimuleren.

Dit project start met een serie workshops tussen 22 mei en 27 juni en resulteert in een tentoonstelling die 30 juni t/m 5 juli 2006 in Foam te zien is. De tentoonstelling wordt geopend op vrijdag 30 mei om 17.30 uur. Voorafgaand daaraan zullen enkele blinde en ziende jongeren een demonstratie 'Schilderen met licht' geven.
Schilderen met licht

Tijdens het project 'Schilderen met Licht' werken 5 blinde en 10 ziende jongeren in een reeks van 10 workshops in Foam samen aan een serie fotowerken. Bij 'Schilderen met licht' worden foto's veel meer in het hoofd en met het lichaam dan met de ogen gemaakt. smiley affiche
Blinde fotograaf

De (blinde) fotograaf bespreekt en beschrijft vooraf zorgvuldig wat hij/zij wil laten zien op de foto. De foto wordt gemaakt in het totale donker en de belichting wordt gedaan door middel van zaklampjes. De foto wordt stukje voor stukje opgebouwd uit die delen die de zaklamp belicht.
Ziende fotograaf

Ook de ziende fotograaf werkt op deze manier en niemand ziet van tevoren hoe de foto eruit ziet totdat de polaroid geopend wordt. Dit is een groot verschil met traditionele fotografie waarbij van tevoren zichtbaar is wat er gaat gebeuren.http://www.amsterdam.nl/aspx/get.aspx?xdl=/views/amsterdamnl/xdl/page&VarIdt=1&ItmIdt=102432&ActItmIdt=11624

Beste Renate, een interview kan zeker.
ik geef op 18 april een workshop in Eindhoven voor de
klanten van Sensis. Ik weet nog niet of dat vol zit of
dat je eventueel daar mee zou kunnen doen. Dat weet ik
pas aan het begin van die week.
Maar een interview met mij kan altijd. Ik woon in
Eindhoven. Wellicht het handigst als je even belt voor
een afspraak, 040-2131253
vriendelijke groet, Anja Ligtenberg