Interview Lard

Interview personen Zien of niet zien

1. Kunt u wat vertellen over het project zien of niet zien?

Ik vond het een sympathiek project. Bovendien wist ik meteen wat ik ervoor wilde doen. Had al heel lang een beeld in mijn hoofd en toen ik hierover hoorde viel dat op zijn plek.

2. Wat vond u van het initiatief voor het project zien of niet zien?

Zie antwoord bij 1.

3. Wat was uw eerste gedachte bij de benadering door Chris Bonis voor zien of niet zien?

Dat ik mee wilde doen. Dat ik wist wart ik wilde doen voor het project.

4. Tijdens het project was het de bedoeling om een kleine periode even blind te zijn en dat te ervaren? Wat vond u hiervan?

Ik heb door tijdgebrek geen ontmoeting met een blinde gehad. Tijdens de opnames was de ruimte waarin ik werkte helemaal verduisterd. Dat was een ervaring die me deed denken aan de kleurdoka op de academie. In een ruimte lopen met meerdere personen is spannend. Dat was het weer! Verder denk ik dat het nauwelijks een ervaring van blindzijn is. Blind zijn duurt voort. Dat betekent dat je gehoor en tastzin zich beter ontwikkelen en je helpen bij je orientatie. Juist het gebrek aan orientatie was tijdens het schieten een bijzondere ervaring, maar die ervaring heeft een blinde niet vaak in zijn dagelijks leven. Hij/zij orienteerd zich alleen anders.

5. Bent u door deze ervaring ook anders foto’s gaan maken?

Nee

6. Wat zijn uw ervaringen geweest tijdens het project zien of niet zien?

Ik wilde onderzoeken hoe het is om de ruimte vol personen en objecten (lampen, tafel) te forograferen in het pikkedonker. Niet zozeer als ervaring voor mij, alswel voor het resultaat erna. Dat resultaat is een beeld waarin iedereen onzeker/onwennig en op de tast loopt. Door de ruimte in t uiteindelijke beeld weer licht te maken, ontstaat verwarring over de reden van de onwennigheid van de personen. Het maakt ze zoekenden in een ruimte, niet-zieners, ziende-blinden. De lege , starende blikken vind ik daarin fascinerend.

7. Tijdens dit project heeft u een blind iemand gefotografeerd. Deze heeft u foto niet kunnen zien. Wat vind u hiervan? En wat vond deze gefotografeerde persoon ervan?

Ik heb geen blinde gefotografeerd tijdens dit project. Was ook niet de bedoeling/opdracht. Als ik dat wel had gedaan zou ik er waarschijnlijk niets van vinden dat de persoon deze foto niet zou kunnen zien en hij/zij waarschijnlijk ook niet (ik neem aan dat de meeste blinden zich verzoenen met hun niet kunnen zien). Fascinerender vind ik dat een blinde (althans die dat vanaf hun geboorte zijn) geen idee van kleur hebben, of van visuele vorm. Ik kwam ooit een oude blinde kennis tegen en vertelde hem dat ik fotografie studeerde. Hij was een geinteresseerde man, dus ik vertelde ronduit over de academie en wat ik allemaal deed en hoe het mij fascineerde om de werkelijkheid naar een twee-dimensionaal vlak te vertalen...en de geloofwaardigheid van fotografie en de kracht daarvan en daardoor de manipulatieve mogelijkheden van het medium...blablabla.
Hij kon dat erg goed volgen, maar ik realiseerde me meer dan ooit dat vele begrippen voor hem hooguit indirect een betekenis voor hem hadden. Hij is een hele goede jazz-pianist, dus hij begreep me wel vanuit een artistieke herkenning, denk ik.

8. Hoe zou u dit verbeteren, zodat zij toch de foto kunnen zien?
Bijv. foto’s met reliëf kunnen printen.

Deze vraag impliceerd dat een vertbetering nodig is. Een verbetering waarvan?
Heeft een blinde fotografie nodig? Mist hij/zij dat? Gaat dat wat hij/zij kan ervaren in een reliëf-foto nog over beeld zoals wij dat ervaren? Ik denk van niet. Het belang van een foto zit in de beeldende kwaliteit, dat belang heeft een blinde niet.

9. Zijn er voor u dingen veranderd na het project zien of niet zien?

Nee, althans niet als gevolg van het project. Ntuurlijk maakt elke ervaring in t leven rijker, dus veranderingen daarna genoeg meegemaakt!

10. Wat denkt u van blindenfotografie? Kunnen blinden volgens u foto’s maken?

Niet beuwst. De blinde-fotograaf is een thema in de literatuur en heeft een fijne ingebouwde contradictie. Natuurlijk kan een blinde het doen. Hij kan zich richten op wat hij hoort en op de knop drukken, maar dat zegt nix over zijn waarneming, hooguit over wat hij niet waarneemt. Hij kan dat dus enkel vanuit een conceptueel statement, wat best gedaan is en soms boeiend kan zijn, maar ik verwacht niet dat we ooit een grote blinde fotograaf krijgen, of hij was het voordien, zoals Hannes Wallraven.
Een blinde fotograaf gaat over illusies, niet over fotografie, het medium.

Grt lard